نقطه
بسم الله الرحمن الرحیم
جامع اسماء الله در .
عالم هستی ، هستی می گیرد از وجود یک نقطه .
نقطه ای که خورشید و ماه و ستارگان ، با وجود آن می افتند بر صفحه ی آسمان ، دریا در مقابلش به سجده می افتد و سر از سجده بر نمی دارد مگر به شوق دیدن او .
چشمه های جوشان از دل این نقطه جریان می یابند ، خورشید هم تا ، بنده ی او شده است تابنده شده .
این همان نقطه ای است که عمود بر زمین می ایستد و از عظمت وجودش ، عرش به لرزه در می آید ، نقطه ای بی انتها تر از ... ، نقطه ای به وسعت بی انتهای ابدیت .
باطن قرآن ، جای میگیرد در آن و
او همان باطن پرعظمت قرآن است.
نقطه ای که سخن می گوید و از کلام حیات بخش اوست اگر هستی تا کنون ، نیست نشده. و او سر آغاز و مبداء هستی و منتهای بی انتهای قطار جانهاست .
مایه ی صعود بشر و پر پرواز انسانیت را از کلام همنشین قلب این نقطه می توان شناخت؛ حضرت محمد صلی الله علیه و آله می فرمایند:تمام قرآن در سوره ی حمد است تمام سوره ی حمد در بسم الله الرحمن الرحیم، تمام بسم الله الرحمن الرحیم در بِ بسم الله الرحمن الرحیم و بِ بسم الله الرحمن الرحیم در نقطه ی آن است ونقطه ی آن حضرت علی علیه السلام هستند .
و این چنین می توان پی برد به فرمول وجود امام:
وجود امام را کنارهم چیدنِ باطن تک تک واژه های قرآن می سازد.
پس باطن امام = باطن قرآن
و این نقطه ، همان مقصد پرواز گنجشگکان است
نقطه ی آغاز بشر و نقطه ی کمال انسانیت وجود اوست
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
و ما در انتظار چهاردهمین .
ای مردمان ، بیایید سوار سرسره ی این نقطه شوید که رو به آسمان می برد ، رو به سوی او .
بیایید که این نقطه برای ظهور ، در انتظار لبیک شما ، سرسره سواران است ، سرسره سواران ، انتهای این سرسره ی صعودی ، آغوش پدر است.
بیایید که پدر منتظر است.
.....
نوشته شده در1394/2/13
بسیار زیبا...
در پناه او.